1 września to dobry dzień na refleksję czy rzeczywiście żyjemy w świeckim państwie. Państwie zorganizowanym w duchu tolerancji dla osób niewierzących i usytuowaniu w hierarchi priorytetów wiedzy i rozwoju dziecka wyżej od wiary. Moim zdaniem niestety Nie i w samym Poznaniu jest wiele do zrobienia!
Mam dwoje dzieci w wieku szkolnym. Oboje chodzą do publicznej szkoły (świetna kadra pedagogiczna). Zosia w 1 klasie ma 2 godziny religi. Michał w 4 klasie również 2 godziny religii. Oboje na religie nie uczęszczają. W przypadku Michała lekcje religii są pośrodku innych zajęć, a więc dziecko ten czas spędza w przepełnionej świetlicy. Szkoła pracuje na dwie zmiany bo po reformie brakuje sal lekcyjnych, nie ma więc też szans na to by dzieci, ktore kończą zajęcia np o godz. 10.45 mogły uczęszczać na jakieś zajęcia pozalekcyjne.
I tu cztery podstawowe pytania:
1. Po co dzieciom w takim wieku aż 2 h religi tygodniowo?
2. Dlaczego lekcje religi (skoro już muszą sie odbywać w szkole) nie są organizowane dla chętnych w godzinach późno popołudniowych gdy szkoła jest pusta.
3. Dlaczego tak jak zakładano pierwotnie lekcje religii nie są organizowane na początku albo na końcu zajęć? Jeżeli KK tak zależy na utrzymaniu religii w szkołach to niech zadbają o odpowiednią liczbę katechetów!
4. Dlaczego przy takim dramacie z brakiem wolnych sal Miasto Poznań nie zdecydowało sie, podobnie jak w innych gminach, na organizację łączonych klas przy nauce religii? (zwolnione sale na inne zajęcia; mniejsze wydatki na pensje katechetów)?
O ile kwestia poruszona w 1 pytaniu dotyczy decyzji ministerialnych o tyle organizacja nauki to wyłączna domena samorządu.
Rozpocznijmy przynajmniej rzeczową dyskusje na ten temat, pełną argumentów i wolną od emocji czy demagogii.